بهار در راهست !
ای دوست،
رخت بربند دل را-
از خاطرات کهنه شده ،
از زخم های نم کشیده و سرد-
در لحظه های واپسین سال
قایق واژگون زندگانی-

در دریای ذهن را،
چه سود به یاد اوردن،
رهایش کن!
برخیز !
دورکن پیچک های تنیده ی غم را !
بگذار شکوفه باشد؛
خود را بیاب
و
بهار جدید را!